ATATÜRK ŞİİRLERİ

ZAFER

Kavminin bir idam günündeydi ki
Ey münci,sen Rabbin yolundan geldin;
Mukaddes daglarin üzerindeki
Bir aziz tepeye dogru yükseldin
Bir gökten bir göge akseden sayhanIfritler dolasan sirtlari asti;
Kafkaslar üstünde buzlari kiran
Kasirga rüzgari gibi dolasti
O zincir sesleri gelen yerlerden
Ilahi sesine toplanan ordu,
“Harise kan,ölüm!”diye andiçen
Bir yenihürriyet askeri oldu.
Akinti önünde magrur
Avrupa Saralar içinde geri çekildi
Korkudan çehresi solan bir dünya
Gök yere yikilmis gibi ezildi.
Inönü,Sakarya ve Dumlupinar...
Bonlara magrur ol,sen ey Muzaffer!Ölümün yonttugu bu yalçin taslar
Hak için dikilmis tunç tunç abideler.

__________________



ATATÜRK
Üstümüze gece gündüz kol geren,
Bize güzel,iyi günler gösteren,
Türk iline yeni bastan can veren
Kimdir diye sorarlarsa:Atatürk.

Yurdumuzu aydinlatan sabahlar,
Düsmanlara korku veren silahlar,
Tersaneler,fabrikalar,tezgahlar
Göze çarpan her ne varsa:Atatürk
.
Tanri gibi görünüyor her yerde Topraklarda,denizlerde,göklerde:
Gönül tapar kendisinden geçer de
Hangi yana göz dalarsa:Atatürk.

Babasindan önce onun adini
Ögretiyor ogluna Türk kadni,
Ondan aldik yasamanin tadini,Bahtiyariz,bihtiyarsa Atatürk.

Faruk Nafiz Çamlibel

__________________

AĞLAYALIM ATATÜRK'E

Ağlayalım Atatürk'e
Bütün dünya kan ağladı
Süleyman olmuştu mülke
Geldi ecel, can ağladı


Doğu batı cenup şimal
Aman tanrı bu nasıl hal
Atatürk'e erdi zeval
Memur mebusan ağladı


Atatürk'ün eserleri
Söyleyecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti, vatan ağladı


Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türke terketti
Döndü çarh devran ağladı


Bu ne kuvvet, bu ne kudret
Var idi bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnön'İsmet
Gözlerimiz kan ağladı


Tren hattı tayyareler
Tükler giydi hep kareler
Semerkantla Buharalar
İşitti her yan ağladı


Siz sağ olun Türk gençleri
Çalışanlar kalmaz geri
Mareşalin askerleri
Ordular tümen ağladı


Zannetme ağlayan gülmez
Aslan yatağı boş kalmaz
Yalnız gidenler gelmez
Her gelen insan ağladı


Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin özü
Koruyalım yurdumuzu
Dost değil, düşman ağladı


AŞIK VEYSELİN ŞİİRLERİ

Ah Çektikce Erir Gider


Ah çektikce erir gider
Yüreğimin yağı benim..
Seni görsem durur gider
Dillerimin bağı benim..

Gam leskesi saf saf oldu
Hep sözlerim boş laf oldu
Senin yolunda mahv oldu
Gençliğimin çağı benim..

Ah belimi büken oldu
Gurbet bana diken oldu
Altı aydır mekan oldu
Dibi kırkkız dağı benim..

Sensin derdine dustugum
Hayal oldu konuştuğum
Her gün yediğim içtiğim
İçerimde ağu benim..

Ağlar VEYSEL çıkmaz sesi
Gine coştu gam deryası
Garip gönlümün yaylası
Güzel hüsnün bağı benim.

AŞKIN BENİ
Aşkın beni elden ele gezdirdi
Cok dolandım bulamadım eşini
Beni candan usandırdı bezdirdi
Tuzlu imiş yiyemedim aşını..

Benim ile gezdin beni arattın
Beraber oturup beraber yattın
Türlü türlü güllerinden koklattın
Aşık ettin güle bülbül kuşunu..

Altmış iki yıldır seni ararım
Tükendi sabrım yoktur kararım
Dağa taşa kurda kuşa sorarım
Kimse bilmez hikmetini işini..

Her millete birer yüzden göründün
Kendini sakladın sardın sarındın
Bu dünyayı sen yarattın girindin
Her nesnede gösterirsin nakşını..

Görenlere açık körlere gizli
Kimine göründün oruç namazlı
Veysel'e göründün cilveli nazlı
Tutan bırakırmı senin peşini